Ontstaan en verspreiding van de Kelten

Hun geschiedenis begint vermoedelijk in het gebied van waar alles Indo-europese volkeren afstammen; nu tussen Kaukasus en Voor-Azie.

De Kelten behoren tot de Indogermaanse (= Indo-europese) volksstammen. De eerste Kelten (ongeveer 1800 v Chr. ), woonden in het gebied van de Boven-Rijn en Boven-Donau. Langzaam werd de groep groter en door overbevolking en interne conflicten zwermden ze uit. Meestal door vreedzame kolonisatie en veroveringstochten.

De eerste Kelten woonden in een gebied in Midden-Europa dat later het zuiden van Duitsland werd. Omstreeks 800 v. Chr. kwamen de Indo -Europeanen in contact met plaatselijke stammen uit het huidige West- en Midden-Europa. Uit deze vermenging zal uiteindelijk een nieuwe volksstam, de Kelten, ontstaan.

Rond 750 v. Chr. zien we dat er in Midden-Europa de vroegste Keltische culturen ontstaan. Deze periode zal men de  Hallstatt-periode noemen. De Keltische wereld strekte zich op dit moment uit van de Balkan en Bohème naar wat nu het zuiden van Duitsland is. De Hallstatt-cultuur houdt stand tot ongeveer 500 v. Chr. Rond 500 v. Chr. hadden ze zich verspreid over een groot deel van Europa; van Ierland tot aan de Zwarte Zee.

Typisch aan deze periode is dat er veel heuvelforten en graven werden gebouwd. Deze getuigen van een enorme welvaart.
Tijdens de Hallstatt-periode zien we, dat de toenmalige vorsten regeerden over hun land en op rooftochten gingen. Op deze manier maakten ze heel wat buit.

Het duurde echter niet lang voordat de Kelten in aanvaring kwamen met de uitbreidende Klassieke wereld.
In 57 v. Chr. eindigde het Keltische verhaal grotendeels. Door de veroveringen van Julius Caesar ging de Keltische eigenheid grotendeels verloren en een Romeinse overheersing zette zich in.

Figuur 1: Kaart: Situering in de ruimte. Kerngebied en verspreiding van de Kelten

Omstreeks 400 v. Chr. vielen groepen Kelten Noord – Italië binnen via de Alpenpassen. De Etrusken waren niet bereid om deze gebieden zonder slag of stoot af te staan en zij riepen dan ook de hulp in van Rome. In 390 v. Chr. kwam de jonge republiek Rome tussenbeide, maar met deze tussenkomst lokten de Romeinen de woede van de Kelten op hun nek. Het kwam zelf zo ver dat Rome volledig geplunderd werd. Rome was vernederd en de stad droeg dit de volgende eeuwen nog steeds mee. In de tijd van Alexander de Grote vormden de Kelten nog geen bedreiging voor de Griekse wereld. Maar hier kwam stilaan verandering in.
In de derde eeuw v. Chr. startten de invallen op Macedonië en Griekenland. De legendarische rijkdom of een tekort aan landbouwgronden konden oorzaken zijn van de invallen. Door verschillende veldslagen konden de Kelten steeds verder Griekenland bezetten.
We weten uit oude geschriften dat de groep Kelten een meningsverschil kreeg. Ze splitsten zich op. Een gedeelte trok verder Griekenland in terwijl het andere deel een eigen weg koos en richting Turkije trok.

De groep die verder Griekenland introk, verplaatste zich in zuidelijke richting. Ze trokken naar de Griekse poleis Delphi. Hier plunderde ze de allerheiligste plaats van Griekenland. De kostbaarse schatten van het land, die in het heiligdom van Apollo werden bewaard, werden zomaar leeggeroofd. De Kelten behaalden niet alleen overwinningen in dit gebied maar werden verder in de geschiedenis ook nog een aantal keren verslagen. Hierdoor nam het aantal Kelten in de Balkan sterk af. De Keltische identiteit ging verloren in dit gebied.