Taalstudie: persoonlijk en bezittelijk vnw. van de 3de persoon.
|
1. Het persoonlijk voornaamwoord van de 3de persoon.
|
| |
a) Niet-reflexief
|
| Als het pers. vnw. niet terugwijst naar het onderwerp van
de zin, gebruikt het Latijn de reeds gekende vormen van is, ea id. |
| |
Enkelvoud |
Meervoud |
| nom. |
is |
ea |
id |
ii |
eae |
ea |
| acc.
|
eum |
eam |
id |
eos |
eas |
ea |
| gen. |
eius |
eorum |
earum |
eorum |
| dat. |
ei |
eis/iis |
eis/iis |
eis/iis |
| abl. |
eo |
ea |
eo |
eis/iis |
eis/iis |
eis/iis |
|
| |
Oefen deze
verbuiging in! |
| |
b) Reflexief
|
| Als het pers. vnw. terugwijst naar het onderwerp van de zin
gebruikt het Latijn de vormen van se. |
| nom. |
------ |
| acc. |
se |
| gen. |
sui |
| dat. |
sibi |
| abl. |
se |
|
2. Het bezittelijk voornaamwoord van de 3de persoon.
|
| |
a) Niet-reflexief
|
Als de bezitter niet het onderwerp van de zin is gebruiken
we de genitiefvormen van is, ea, id.: eius; eorum, earum, eorum.
|
| |
b) Reflexief
|
| Als de bezitter ook het onderwerp van de zin is gebruiken
we de vormen van suus, sua, suum. |
| |
3. Opmerking.
|
Het Latijn gebruikt vaak geen bezittelijk vnw. wanneer
voldoende duidelijk is wie de bezitter is.
Pater liberos salutat: De vader groet zijn kinderen. |
