Taalstudie: de vocatief en de imperatief
|
1. Vocatief.
|
| De vocatief is de naamval van de
aangesproken persoon. |
| Vorm: is dezelfde als de
nominatief; behalve in de vocatief mannelijk enkelvoud van de
eerste klasse: daar is de uitgang –e. |
| De
substantieven van de eerste klasse (1ste en 2de verbuiging) |
| |
Enkelvoud |
Meervoud |
| |
Man. |
Vrouw. |
Onz. |
Man. |
Vrouw. |
Onz. |
| Nom. |
av-us |
ros-a |
don-um |
av-i |
ros-ae |
don-a |
| Voc. |
av-e |
ros-a |
don-um |
av-i |
ros-ae |
don-a |
| Acc. |
av-um |
ros-am |
don-um |
av-os |
ros-as |
don-a |
| Gen. |
av-i |
ros-ae |
don-i |
av-orum |
ros-arum |
don-orum |
|
|
Oefen hier deze
verbuiging in. |
|
De substantieven van de tweede klasse (3de verbuiging) |
| |
Enkelvoud |
Meervoud |
| |
Man.
/Vrouw |
Onz. |
Man.
/Vrouw |
Onz. |
| Nom. |
dux |
corpus |
duc-es |
corpor-a |
| Voc. |
dux |
corpus |
duc-es |
corpor-a |
| Acc. |
duc-em |
corpus |
duc-es |
corpor-a |
| Gen. |
duc-is |
corpor-is |
duc-um |
corpor-um |
|
|
Oefen hier deze verbuiging in. |
Overzicht van het gebruik van de naamvallen.
|
| Nominatief |
1. Onderwerp
2. NWD (predikaatsnomen) |
| Vocatief |
aangesproken persoon |
| Accusatief |
1. Lijdend voorwerp
2. na voorzetsels |
| Genitief |
van –bepaling |
|
2. Imperatief
|
|
Om een bevel uit te drukken gebruikt het Latijn de gebiedende wijs of
imperatief.
|
| Vorming: |
enkelvoud: stam |
| |
meervoud: stam + te |
|
| |
De gebiedende wijs of imperatief. |
| |
1ste vervoeging |
2de vervoeging |
4de vervoeging |
| Infinitief |
ama-re |
mone-re |
audi-re |
| Imp. enk. |
ama |
mone |
audi |
| Imp. mv. |
ama-te |
mone-te |
audi-te |
|
