Ze heeft ook nog verschillende minnaars :

Bij zijn geboorte was Vulcanus zo zwak en weerzinwekkend dat zijn moeder Juno, hem van de Olympus afgooide. Vulcanus overleefde de val en vestigde zich onder water in een grot, waar hij zich oefende in de edelsmeedkunst; hij was bovendien een uitstekend wapensmid. Toen Juno zijn talent ontdekte haalde zij hem opnieuw naar de Olympus en richtte voor hem een schitterende werkplaats in. Tijdens een ruzie tussen Jupiter en Juno koos Vulcanus partij voor zijn moeder en werd door een woedende Jupiter opnieuw van de Olympus gegooid. Ook deze val overleefde hij, maar hij brak beide benen en bleef kreupel. Aan deze kreupele smid werd Venus uitgehuwelijkt. Venus schonk hem 3 kinderen. Phobos(vrees), Deimos(paniek) en Harmonia. Maar de echte vader van de kinderen was de zoon van Jupiter en Juno, was de oorlogsgod Mars, die door de meeste goden verfoeid maar door Venus hartstochtelijk bemind werd. Homeros vertelt hoe zij elkaar heimelijk ontmoetten in het paleis van Vulcanus en de liefde bedreven. Helios, de zonnegod die s’morgens met zijn wagen langs de hemel van het oosten naar het westen reed en alles hoorde en zag, ontdekte de ontrouw van Venus en bracht zijn vriend Vulcanus op de hoogte. Vulcanus smeedde een onbreekbaar bronzen net, fijn als spinrag en nagenoeg onzichtbaar. Om de overspelige geliefden te vangen bevestigde hij het net aan het echtelijke bed en vertrok naar het eiland Lemnos. Zodra Mars zag dat Vulcanus ver genoeg was, ging hij naar diens paleis. De minnaars vlijden zich neer op het bed en het listige net sloot zich om hen. Opnieuw gewaarschuwd door de zonnegod keerde Vulcanus terug. Door woede bevangen riep hij alle goden tot getuige van het schandelijk bedrog. ‘Goden, komt hier dan kunnen jullie iets lachwekkends en schandelijks zien. Altijd al minacht Venus mij omdat ik kreupel ben. Zij bemint Mars, want die is mooi en wel ter been. Door de schuld van mijn ouders ben ik gebrekkig en zie hoe die 2 in mijn bed zijn gekropen en in elkanders armen slapen.’ Mercurius, Apollo en Neptunus verschenen en een onbedaarlijk gelach barstte los toen zij de kunstgrepen van Vulcanus zagen. Apollo stootte Mercurius aan en vroeg: ‘Jij zou er geen bezwaar tegen hebben om de plaats van Mars in te nemen niet?’ Mercurius zwoer toen dat hij inderdaad geen bezwaar zou hebben, ook al waren er driemaal zoveel netten. Bij het horen van deze woorden barstten beide goden in een daverende lach uit. Jupiter weigerde tussenbeide te komen in deze dwaze echtelijke ruzie en wenste evenmin de bruidschat aan Vulcanus terug te geven. Toen Neptunus voorstelde in de plaats van Mars de vergoeding te betalen, liet Vulcanus het paar uiteindelijk vrij. Vulcanus, krankzinnig verliefd op Venus, vergaf haar het bedrog.