Kolossus van Rhodos

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Tekening (verbeelding) van de Kolossus van Rhodos uit het Book of Knowledge van de Grolier Society uit 1911

De Kolossus van Rhodos wordt algemeen beschouwd als een van de zeven klassieke wereldwonderen. De Kolossus was een gegoten bronzen beeld van de zonnegod Helios, die door de Grieken vereerd werd en later Apollon genoemd werd.

Het beeld was 32 meter hoog en stond aan de monding van de haven van het eiland Rhodos. Het werd gebouwd tussen 305 en 292 v.Chr. door Chares van Lindos. De bouwdatum zou verband houden met een grote overwinning van Rhodos in 305-304 v.Chr. - andere bronnen noemen echter 294-282 v.Chr. als bouwjaren.

Men is niet zeker in welk jaar de Kolossus vernield werd door de aardbeving, maar het moet gebeurd zijn tussen 227 v.Chr. en 224 v.Chr. De brokstukken van het beeld hebben negen eeuwen bij de haven gelegen, tot de Arabieren het eiland in 654 n. Chr. veroverden. Volgens een legende waren er 900 kamelen nodig om de bronzen restanten van het beeld van Aleppo naar Syrië te vervoeren. Van de brokstukken is in de moderne tijd geen spoor meer teruggevonden.

De Nederlandse taal heeft aan dit kunstwerk woorden als 'kolos' en 'kolossaal' overgehouden.

Een legende verhaalt dat het beeld wijdbeens boven de haven stond en dat schepen onder de benen doorvoeren. Dit is echter hoogst onwaarschijnlijk gezien de hoogte van het beeld en de breedte van de havenmonding. De brokstukken van het beeld zouden dan trouwens de haven hebben geblokkeerd. Het beeld was wellicht meer vergelijkbaar met het Vrijheidsbeeld, weliswaar op een lagere sokkel, en stond dichtbij de haven, maar meer landinwaarts.

16e eeuwse gravure (verbeelding) door de Nederlandse kunstschilder Maarten van Heemskerck, onderdeel van zijn serie over de zeven wereldwonderen